«««فال امروزه روز برای مانی مان»»»
نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد
بختم را یار شود رختم از اینجا ببرد
کوحریفی کش سرمست که پیش کرنش
عاشق دل سوخته دل نام تمنا ببرد باغبانا ز خزان بی خبرت میبینم
آه از آن روز که بادت گل رعنا ببرد
رهزن دهرنخفته است مشو ایمن ازو
اگر امروز نبرده است فردا ببرد
در خیال این همه لعبت ب هوس میبازم
بو که صاحب نظری نام تماشا ببرد
علم و فضلی که به 40 سال دلم جمع آورد
ترسم آن نرگس ترانه ب یغما ببرد
سحر با معجزه پهلوی مان نزند،دل خوش دار
سامری کیست که دست از ید بیضا ببرد
راه عشق ار چه کمینگاه کمانداران است
هرکه دانسته رود ،صراف اعدام ببرد
حافظ ار جان طلبد غمزه مستانه یارم
خانه از غیر بپرداز و بهل تا ببرد